آتشی از نگاهت می خواهم !

اين سيگار که ميکشم

همان فرياد هايي است که نميتوانم بزنم

همان حرفهايي که جراًت گفتن به کسي را ندارم

همان دلتنگي هايي که روز به روز پيرم ميکند

همان خاطراتيست که نه تکرار مي شوند و نه فراموش

همان تنهايي هاي که کسي پرش نمي کند

همان درد هايي که درمان ندارند

سیگار بعدی را روشن میکنم
کامی از لبش میگیرم
بجای لبهایی که چندی است نبوسیده ام
انگشتانم بوی تند سیگار میگیرند
همان انگشتانی که همچو باد
جنگل موهای تورا نوازش میکردند
دیگر این اندام سوزان تو نیست که مرا احاطه کرده
دود سیگار است و بس…
سیگارم که به آخر میرسد
لبم را میسوزاند مانند بوسه ای
که تو هنگام خداحافظی به آن تقدیم کردی

اولین باری که عشقم فهمید سیگار میکشم ،مثل بارون بارید . .  

آخه چون اونم قسم خورده بود ، که ترکم نکنه ولی رفت

با اینکه میدانم دیگر هیچ گاه به تو نمیرسم 

و خیره شو به مردمان تنهایی که در آسمان سیگار می‌ کشند

.

.

.

این بار سیگار را بکش، از طرفی که می سوزد ؛ تا بدانی چه میکشم

خاطرات کهنه ...
ذهن بیمار ...
سیگارِ روشن .... دنیا میشود ماله من با کام یک
کام دو .... عمیق ... سنگین ... تصویر مبهم ....
کام سه .... ســـــــکــوت !
کام بعدی ....کام مرگ ... یاد تو ...کام حبس گام آخر پای قبر

نصفه خاموش ... سکوت محض!

هرکجا دردم سنگین تر شد....!

 

 

 

  

 

 

 

 

غُصه هایت زودتـر از خـودت،قـَد می کِشــند،
دَرد هـایت نــیز!

غــافل از آنکه لبخــندهـایت را،
در آلبــوم کـودکــی ات جــا گــُذاشتــی.....

 

دگر نمیگویم گشتم نبود...! 

نگرد نیست....! 

صادقانه میگویم.....! 

گشتم بود....! 

ولی مال من نبود....! 

 

رویاهایم را در کنار کسانی گذراندم که بودند ولی نبودند.....!

همراه کسانی بودم که همراهم نبودن.....!

وسیله کسانی بودم که هرگز آنها را وسیله قرار ندادم...!

دلم را کسانی شکستند که هرگز قصدشکستن دل آنها را نداشتم....!

و تو چه دانی که عشق چیست.....؟

عشق .....:

سکـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــوتی است در برابر همه اینها....!

مجــــــــــــــــــــــــــنون......!

به قصه ات برگرد....!

همه فاحشه ها لیلی شده اند اینجا........!

ميخواهم برايت تنهايي را معني کنم

در ساحل کنار دريا ايستاده اي

هواي سرد ، صداي موج

انتظار ، انتظار ، انتظار ...

به خودت مي آيي

يادت مي آيد ديگر نه کسي است که از پشت بغلت کند

نه دستي که شانه هايت را بگيرد

نه صدايي که قشنگ تر از صداي دريا باشد

اسم اين تنهايي است ...

نمـی بخشمــت بــه خــاطـر تمــام خنــده هــایــی

 کـه از صــورتــم گــرفتــی بــه خــاطــر تمــام غــم هــایی

کــه بــر صــورتــم نشــانــدی نمــی بخشمــت بــه خــاطـر

دلــی کــه بــرایــم شکستــی بــه خــاطــر احســاسی

کــه بــرایــم پـــر پـــر کــردی نمــی بخشمــت بــه خــاطــر

زخمــی کــه بــا خیــانــت بــر وجــودم تــا ابــد نشــانــدی